Mevzilendiğim duygular ümitlerimi
Nefretin cehenneminde boğarken,
Tutunduğum doğrular
Her yalnışıma karşılık
Kuvvetli fikirlerimi
Koparıp almaya çalışıyordu
Kötürüm olmuş aklımdan.

Hayata karşı beslediğim hürmet
İflas ederken,
Men edildiğim arzular
Ruhumun derinliğinde
Kırık notalı besteler çalardı,
Beynimin en ücra köşesinden
Semaya uzanan bakışlarımda
Sessizliğin kefenini yırtarak.

Yalanı terk edinceye dek
Yüreğime dökülen,
Sahte sevgiler
Kaç efsane yaratırdı
Titreyen yalnızlığımda.

Düşünce hudutunun çizdiği
Fakir avunuşlarımın
Bana sunduğu yüzeysel hakikatler
Nisbetince karşılarken
İsyana vurulan nöbetlerimi
Kısa zaman diliminde
Küçük uyanışlarda
Arardım kaybettiğim tecrübeyi.

Tesirli zamanın avucunda
Gördüğüm azamet,
Boşuna çırpınışların yarattığı
Hazin kapılmalar olurdu her zaman.

Dilimin ucunda beliren en son söz;
Dirimizden hayır yok
Ölen mutludur bizden önce,
Bütün lezzeti kaybedilmiş
Ziyanların avucunda çırpınan
Yalnız hayatlar için.

Nevzat TAŞKIRAN
10-12-2009