Bir Ankara Akşamı

düştük sonsuz yolculuğa
ivmesini yitirdi tarih
sesini yitirdi rüzgar
seni yitirdim bir Ankara akşamında

düşlerim darmadağın
uykularım paramparça
yitip gidiyor ey sevgili
ömrün sonbaharı
beni böyle düşler yumağında bırakma

sen giderken
dakikalar yerinde durakladı
ayrılığın sonsuz yalnızlığında
gözyaşların yanaklarından
bir hüzünle kayıp düştü
ben gördüm bu düşüşü
başka gören olmadı

yalın bir yalnızlık
havada kahreden basınç
içimizin buzul çağlarında
bir çöl ikilimi

orada sevdaları bölüştük
kuru bir ekmeği bölüşür gibi

hep sen vardın oysa
bu iklimsiz sabahlarda

camlarda puslu bir yalnızlık
akan sularda ömrümüzün çakıl taşları
sabahların sensiz tadı yok

dışarıda ince bir kar yağarken
çaresizliğin çıkmaz sokaklarındayım

senden kalan bir hüzünle
geceye uzatmışım ellerimi
tuttuğum hayalin

düpedüz sevdim seni
bir simyacının gümüşten altın elde etmesi gibi
bir hayal içinde sevdim seni

bir türküydün içimde
durmadan söylenen
bir sazdın sen ey sevgili
Anadolu ezgileri çalan
hiç sönmeyen bir ateştin
düşlerimin yangınında.

Coşkun Mutlu / Hüznün Şairi
-----------------------------------------------
DUA GİBİ SEVDİM SENİ
BİR DERVİŞİN KUM TANELERİNDEKİ AYAK İZİ GİBİ

BİR DUAYDIN İÇİMDE
HER NEFES ZİKİR OLAN
BİR NEY’DİN HEP
SEVDA ÜFLEYİP,AŞKLA İNLEYEN

BİR ŞULEYDİN
KARA GECELERİMDE DOSTUM OLAN
AB-I HAYATTIN
GÖZLERİMDEN GÖNÜL TOPRAĞIMA YAĞAN
SEN EY SEVGİLİ
SENDİN BENİ
SABIR ÇİÇEĞİ
HÜZNÜN ŞAİRİ EYLEYEN.....Beklenen Yağmur (Teşekkürler dost)