seni adam, sandım
İçtiğim suya soluduğum cana katttım seni
Seni adam, sanmıştım
en, güzel ,saf,llığımı sana, adamıştım
içimde bişeyler uyanmıştı
dolmuştum en, saf, gözyaşlarıma dokunmuştun
senin için ağlamıştım beni saf, yerine koymuştun
Senin içindi dünyanın en, güzel, köşesi olmuştum
içinde uyanan bütün özlemleri doyurmuştum
içimi acıtarak mutluluğumdan cıkarak senin için acımıştım
seni adam, sanmıştım
bir insan, gibi, görmüştüm hani insanı isan yapan
içindeki o, narin kelebeğe dokunmak, istemiştim
bana göre değilmiş dişilce dokunmak, hayata
içimdeki erkekçe izdivaçların uzaktan bakan feneriymişim
ben bu hayatın tek kalan, yanlız bahçıvanıyım
korkma bana birşey, olmaz
alışık bünyem hergün ezilip çiğnenen bahçemin bu haline
ben nasılsa yeniden toplarım yeniden ekerim en, güzel, çiçekleri
yeniden derlerim yeniden açar bahar, güllleri
gelir yeniden karıncalar üşür yine akşam kızılllığında gözlerim
sen gelme,