biliyormusun bu hayatta
kadere inanmak ne kadar zor
bir sabah bakmışssınki yanım da yok
gece hayalini kurduğun hayatın
en önemli olanı yerin de yok


bir yapboz düşün, onun bir taşını yerine koyamazsan
orda olan o resmin bir anlamı olmuyor
en önemli yeri olan kalbi yerinde yok
ben de seni uzun zaman dır toparladım
tek bir parça kalmıştı onuda yerine koya bilseydim
resmi tamamlıyordum tek bir parça ne biliyormusun
elinde olmadan atan aldığı her nefesi sayılı olan
hatta tek bir an bile yanından ayrılmayan
işte o ben onu seninle kaybettim
bir kalbine sahip olamadım....



zalimleşmiş bu dünyanın
en berbat yerindeyim
dize kadar çamura batmış
ama birkez olsun bile seni unutmamışım
sokaklarda meze olsam da kabus derim geçerim
sıkılası bir kurşun varsa da karşısında dim dik durmayı seçerim


her dakika ölüme bir an ulaştığımız zamandır
gölgeler hayalet gibir sen nerdeysen peşindedir
anca güneş çıkınca görebilirsin gölgeni
sen hiç ölü bir gölge gördün mü
kayıp şehrinde bir ölü gölge gördün mü söle??
yerde yatan elinde tek bir solmayan gül olan
ağzın dan dökülen kelimelerde toprağa kazınan
tek bir kelime vardı; Gölgeler Gerçek Olsaydı Güneş Gidince Gölgen Kaybolmazdı
tıpkı sabahta ufka karşı hayalinin silinmesi gibi

YAZAN : samet KARAOĞLU