senden sonra,
otobüslere bindim sık sık
bilmediğim yerlere gittim
belki unuturum diye seni
gözümün önünden gitmedi güzel yüzün
ağlamak için sahilde oturdum
deniz sen oldun kaçtım gittim ara sokaklara ...

senden sonra
özlemek yangın gibi yüreğimde
özlemek buz dağına sıkışmak kadar soğuk
özlemek boşluğa sarılmak
sen,yoksun...

senden sonra
pabucu dama atılan
ilk çocuk gibi
yalınayak kaldım...

senden sonra...
kalmadı kimseye güvenim
gelip geçecek herşey
sadece acı sabit...

senden sonra
senden öncesiyim
sensiz sonrasıyım ...

senden sonra
ektiğin tohumlar yüreğime
nadasa yatmış gibi yıllardır
denizin ortasındayım
en yakın ada sendin
nedensiz ulaşamadığım ...

senden sonra,
kırık bir çerçevenin
arkasından,
bakan.
siyah-beyaz bir fotoğraf gibi
başka bir zamana bakakaldım,
aynı manzarada...

senden sonra
en karanlıktı gece
yalnızlk en sessiz
korkularımın kucağında
nefretimi aradım ellerimle
parmaklarim kanarken ılık ılık
umudum takıldı ayağıma
ve ben paldır kuldur
yeni doğan safağa uyandım
en sensiz, en renksiz...

senden sonra
haftalar geçiyor,
aylar geçiyor,
günler geçmek bilmiyor...

senden sonra,
ateş yakmadı, su söndürmedi
kafam hep dumanlı
aklım hep dalgın
ne zaman geçer bilmem
midemdeki garip sancı ...

senden sonra
alıştığım tek şey
mutsuzluk...