umuyor ve diliyorum ki şairi bana kırılmaz: derin okuyorsunuz dediniz ve eleştirimi göze aldınız.

sayfa arka rengi ve yazı rengi arasında korkunç bir dengesizlik var...şiirin sonuna geldiğimde yıldızlar uçuyordu gözlerimden...daha pes renkler ya da daha az yorucu renkler kullanırsanız okur bu kadar sıkıntı yaşamayacaktır.

şiir: umut var diyebilirim..nekadar zamandır şiirle uğraştığınızı bilmiyorum ama yeni başladıysanız (1-2 yıllık bir süreçse ) yarına dair iyi adımlar atacağınızı düşünebilirim...elbette ki çok okumak ve çok araştırmak ufkunuzu geliştirecektir.

şiirde gereğinden fazla izaha girmiş, örtülü hiç bir yan bırakmayıp tamamen nü'leştirmişsiniz....bu durumda okura nasıl bir pay düşer? oysa basit kilitlerle okuru düşünmeye sevkedebilirdiniz...aynı anlam, farklı satır kurulumlarıyla tekrara düşmüş...yani şair çok satır kurmuş ama az şey anlatmış.

yarının şiirinde arabesk anlatım şimdiden çökmüş durumda, yani yarının okunası şiirinde böyle ajite satırlar yankı uyandırmayacaktır...evet şiir büyük ölçüde "duygu" ile yazılır ama salt duyguya indirgenirse şiirsellik boyutu çöker...şiir aynı zamanda matematiktir, zeka oyunudur, satrançtır işte bunların hepsini yan yana eşitlersen o zaman şair kimliğini edinmen olasıdır ( hepimiz açısından, yani sadece size yönelik değil bu söylemim, ben de bu kurguya dahilim )

birde allaha emanet yorumlarımız var hani, kolayımıza gelir tebrik etmek, yürek öpmek, kutlamak ve sahte alkışla yazarı yanıltmak! sorunda burada başlar zaten...oysa edip kimlikle ve şiire sorumluluk duygusuyla reel yaklaşsak yazıtlara belki de edebiyat yerinde sayıp durmayacak, kişiler " en" olabilmek için daha çok saldıracak bilgiye, araştırmaya...bu anlamda yazanından çok alkışlayana kızmak gerek.

kırmadığımı umarak sevgiler bırakıyorum.