14
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1223
Okunma
Gel sen öldür içim de, aşka dair ne varsa,
Son göçle o da gitti, söylersin sorarlarsa.
Yangına dayanacak, kalmadı hiçbir yanım,
Sura bir üfleseler, belki olur duyanım.
Oysa yanmak güzeldi, içinden çıtır çıtır,
Her yangın kül bırakır, aşksa yalnız kanatır.
Kan kırmızı açmaz mı, sabahlara güllerde?
Yalnızca bir ad kalır, kül kalmaz gönüllerde.
Aşkın ince lavları, süzülür yanağından,
Ay düşerken zülfüne, gördüm gönül dağından.
Kaç yangın geçirdim de, ben hiç baş çevirmedim,
Aşka boyun eğmeyi, bu yangında öğrendim.
Bir baş çevirmeye gör, açılır onca boşluk,
Yangına döner o an, aşka dair sarhoşluk.
Bilseydim yakacaksın, ben de taşırdım odun,
Hep yollarda kalırken, canı çıktı umudun.
Denizlerde ki yangın, dağlardan dehşetlidir;
Dağlar ifşa ederler, denizin ki, gizlidir.
Suyla sönmeyen ateş, gül nefeste uyanma,
Dumansız ve alevsiz, başlar içinden yanma...
Hani kör gecelerde, öter kulağın çın çın ;
Yıllar var yanıyorum, görmedin için için...
Yaralı ceylan gibi, gözgözeyim avcıyla,
Başımı çevirmeden giderim bu acıyla...
Güneş’e çek bir perde, ay’ı sakla cebinde,
Sana ait hiçbir şey, kalmasın artık bende.
Aşka dair ne varsa, öldür, günüdür şimdi;
Her şey senin sanırdın, oysa dünya benimdi !
Bana neden çok gördü, bir sevdayı bu felek?
Bayram etsin ardımdan, çalsın davul-dümbelek...
Hayrettin YAZICI
Hayrettin YAZICI
5.0
100% (12)
Cevap Yaz