eğer kalsaydın yanımda,belki daha mutlu olurdun
şimdiki halin varya,tam bir zulümdür,bana
keşke çekip gitmek yerine sevseydin bu kalbi
keşke kalbinin kapılarını kapatmak yerine,ardına kadar açı verseydin.



bir gün böle olacağın aklıma bile gelmezdi köşk güzeli
çünki sen saraylara layık bir prensestin
benim ondan farkım neydi.? Sölermisin
onun yatları,katları var diye mi ona gittin.?
eeee şimdi neoldu köşk güzeli ondan farkımız kaldı mı?



o sana yatlar,katlar sundu,bense sana benim sarayımın prensesi ol dedim
küçükte olsa sadece sana ait bir saraydı,kimsenin eli yoktu hep ben inşa etmiştim
eeee sölesene köşk güzeli,para verdi mi sana saadeti,huzuru,ve sevgiyi
bende bunların hepsi varken,yaldandın,üç kuruş para,göz boyayıcı,pırlantalara
ben sana yüzüğün üstünde olan kırmızı,pırlantayı verdim en parlak en güzel olanı
beğenmedin mi,köşk güzeli sana verdiğim kalbi mi,şimdi sölesene hangisi daha değerli
sana verilen yatlar mı yoksa katlar mı,varmı bir hükmü daha
benim sana verdiğim ve değersiz bulduğun kalbim gibi
şimdi çekeceksin en acısın dan,hayatın zorluklarını,ve sevgisizliğin nedemek olduğnu.



ben şimdi mutluyum,sanıyorsun dimi.?
hayır ben hala bıraktığın yerdeyim
ben hala orda seninleyim,sevmemiş olsan da beni
ben sensiz bir dünya içindeyim



önceden aramızda fark olduğunu söleyen sendin
şimdi neoldu köşk güzeli,farkımız kaldımı
hiç düşün medin dimi bir gün elim dekiler gider diye
hiç düşünmedin mi,her gün gülen yüzün bir gün ağlar diye
sen hiç ağlamadın ki köşk güzeli,hep ağlattın
al bu köşkü sana hediye ediyorum,bir zamanlar beni ona değiştiğin gibi.

YAZAN : samet KARAOĞLU