Sızılı çiçekler yetiştirdim uğruna, alışkanlığım oldun yokluk gibi avucumda
Erteli günlere koştum gönül atlarımı, binlerce nal birikti ah aşkın ovalarında
Acılarla sildim aynadaki yüzümü, bir yara gibi kaynadım umudun toprağına
Bir tek bakışına can verdim ben, çaresiz kaldım yüce sevginin kutsallığında.

Sökülse de yerinden aşkın bahçeleri, açılan her kapıdan sen gireceksin içeri
Bin bir yerinden çivilensem de inlemem, sensin ruhumdaki cennet kolyem
Akrepler soksa seni seven yüreğimi, ruhunun perçeminden içerim panzehiri
Avuçlarımdaki kader olsun isterse ölüm, sensizliğin duvarlarını yıkar öfkem.

Seni sevdikçe ipekler dokurum tezgâhlarda, ihtilal yaparım bu sevgisiz atlasta
Şanına eğilir sıradağlar, seni sevdikçe göklere kulaç atar denizlerdeki balıklar
Mutlu bir döngüdür kahkahan, sen gülümsedikçe tüm tanrılar bilesin ki yasta
Gözlerine bakmak şölendir gülüm, seni sevdikçe yetersiz kalır bil ki bayramlar.

Zulüm olsa yolum sana yürüyeceğim, her günüme keder dolsa pes etmeyeceğim
Seni bana getiren bütün mor mevsimlere aşığım, cemreleri artık beklemeyeceğim
İçimi acıtan sorgularla olgunlaştım ben, sen gelene dek perdelerini çekmeyeceğim
Kader mintanını diktirdim diplomasız terzilere, ceplerini şiirlerimle dolduracağım.

Yüküm sevda yükü gülüm, saçlarımda sabır ışıltısı, avuçlarımda hicranlı damlalar
Düşlerin emsalsiz tanelerini ektim ben ovalara, kanatıyor içimi uhdeli pişmanlıklar
Her gün bir resmini sakladım gönül köşküme, izdüşümlerini gölgeleyemedi yıllar
Seninle bir dakikanın büyüsü parlıyor ufkumda, sarılışlara ayarlıdır bütün zamanlar.


Selahattin Yetgin