varlığına
ulaşabilmek için,
karlar altında
sessiz akan,
duru sular gibi
akar giderim.
verimli geçen,
bir yaz harmanında
başaklar,
buğday olduğunda,
dudağında ki yangına
kar değil,
kor olur giderim.

eski topraklarda
eski tüfek olarak,
yeryüzünün
çekilmez yükünü,
sırtıma yüklenir
başımı alıp giderim.
çakal yağmuruyla ıslanır,
dağ eteklerinde
keskin kayalara yaslanır,
seni sende yaşamak için
direnerek aşkla,
ölümü kucaklar giderim.

ıssız,sessiz,sensiz
kimsesiz gecelerimde
bir dut dalında,
kuş uykusunda
güvercin kanadında uyurum.
varlığının hayalerinde,
korkularımdan sıyrılarak
bulutlardan haberini alıp,
başka dünyalardan gelen
müziğin ritmine,
kendimi kaptırıp
ağlar giderim.

sensiz geçen
sana hasret yıllarımda,
doludizgin delifişek
yaşarken,
hesapsız
kitapsız günahlara,
sonu çıkmaz
yollara girdim.
ne zaman ki,
yüreğime daldın
beni,
kucağına aldın,
sevginin
sonsuzluğuna doğru
koşarak,
varlığımı varlığına
adar giderim.Erol Semiz