yıldızlarla kucaklaşan
geceyle savaşan
gündüzle yarışan
başı göklerde dik
dağlar,sıradağlar.
geldik bugüne derken,
boşa gelmedik.
ilk karanlıktan korkmaları
yaşarken,
güneşin ilk ışıkları
ben yokken de varolan
bir ırmağın
azgın dalgalarında
dansederken,
mutlu olmayı sevdik te
öyle geldik bugüne.

bir evden uzak,
ana kucağından uzak,
ana kucağı kadar sıcak
eteklerinde,
dayanılmaz özlemleri
çekerken,
ilk kristal gözlünün
ellerinde işlenmiş,
ve sana korkuyla,
heyecanla
kuytularda verilmiş,
nakış nakış işlenmiş
beyaz mendili
saklamayı sevdikte,
öyle geldik bugüne.

güneşin gölgesinde,
uyuma özgürlüğünü
kazanırken,
kristal gözlünün
kristal gözlerinde,
yıldızlara köprü kurmayı,
isyankar deli fırtınalara
türküler okumayı,
enginliklere kulaç atmayı
öğrendikte,
öyle geldik bugüne.

bir gecenin karanlığında
bir duvar dibinde,
sevdiğine ilk dokunuş
ilk acemi öpüşleri,
ilk şiir yazmaları
öğrenmeyi öğrenirken,
ilk kahramanları yaratıp,
onların yolundan gitmeyi,
şerefle üstlendikte,
öyle geldik bugüne.

bir şehrin kalabalığında,
binlerin onbinlerin
arasında,
yalnızlıkları yaşarken,
rüzgarların süzgecinden
elenenleri geçtikte
sağlam tanelerle birlikte,
süzgeç üstünde kalmayı
başardıkta
öyle geldik bugüne.

bir yol ayrımında,
kararsızlığa düşmeden,
duraklamadan,
korkmadan
dik durmayı bildik
başımızı öne eğmedik,
dostluğun ve sevginin
yolunu seçtikte
olgunlaştık ta
öyle geldik bugüne.

erol semiz