Bırak bir kenara gereksiz kaygılarını
Heyben ne alem de, doldur kırıntılarını
Biliyorsun gerçeklerden kaçışlarını
Şimdi o gerçeklere ne ağlarsın…

Bir şey olmaz bir kerecikten
İkincisini de gelirsin görmezlikten
Yaparsın, haz alırsın bu sersefillikten
Şimdi o günahlara neden ağlarsın…

‘Etme’ dedi dost ayağını öptü
Adımların hızlandı, sağırlık çöktü
Keyf-i âlem seni dibine gömdü
Şimdi keyifsizliğine neden ağlarsın…

Bir nüshası daha yok bu hayatın
Ve bir ikincisi de yok âlem-i cennetin
Gideceğine sızlanır yanarsın darmadağın
Şimdi yolculuğa hazırsızlığına mı ağlarsın…

Ağlayacaksın katıla katıla
Boğulacaksın hıçkırıklara
Nefs-terbiyen boğacak seni sorulara
Cevapsızlığına mı ağlarsın…

Korkarım nefesin kesilir de ölürsün
Yoksa eyvah, ıslak kaldırımlardasın
O vakit, kaydığını kayarak anlarsın
Cennete tabi iken, cehennemde yanarsın
İşte o zaman geç kalmışlığına ağlarsın

Ayşenur Kaya
(Sessiz kalemin çığlıkları)