9
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
2609
Okunma

Gökler karanlık bir dem uykusunda
Kim kalmıs ıssız gecenin koynunda
Ay mıdır parlayan dünyanın tavanında
Sevgili, yoksa senin nurun mu var onda.
Odam mahpusum, divaneye dönmüşüm
Nefs-i terbiye zamanına düşmüşüm
Senden uzakta, sensiz çok üşümüşüm
Sevgili, meğer ben ne körmüşüm.
Yine âlem susmuş, yine gök ağlıyor
İçimdeki yaralar durmaksızın kanıyor
Vallahi bu dert içimi çok yakıyor
Sevgili, günahlar ruhumu kemiriyor.
Allah’ım kapındayım aciz ve çaresiz
Tek dost, tek çare sensin şüphesiz
Bırakma ellerimi, bırakma sensiz
Son nefeste koyma beni kefensiz
Ayşenur Kaya
5.0
100% (4)