Mavisine gülümserken hayat bir hercai menekşenin gözleriyle
özlediğim yere ektim yaşamın rengini…

uslanmaz bir yeşildi aşk
bahar çağıran dallarına düş/tünüz
duymadan geceler yalnızlığımda ki susu
esmemiş rüzgârlara belendi yüzümüz
gitmedik oysa senle o eski balıkçı kasabasına
rakı da içmedik, balık da yemedik…

ne hoştunuz anılarımda
kız çocukluğum seker gibi kalbim heyecanlı
kulağıma takılı mevsim çiçeğimsiniz
mavisi mavime, göğü göğsüme yaslı
özleyen sözlerden gözlerindeki renkten çaldım seni
hercai değildi beklemek kaçkın hiç
zaman yakarken umudun tütsüsünü
okyanus bulaşırdı üstüme başıma
büyürdü imgelerin hazlısı…

hiç büyümedik çocuk yanlarımızda
çalamadım misketlerini belki
bebeklerimi saklamadın da
seni şiire saklayacağımı nerden bilirdim
nerden bilebilirdim ki sözlerimi çalacağını
fotoğraflara düşünce anladım
bendeki yokluğunu…
değildik aynı karede yoksulluk bu olmalı…

yinede sıcak geçecek bu yaz kuraklık olacakmış
ıslatabilirim yinede dudağındaki özlemi
kim bilir mevsimler bizi severse
değişir yazgıdaki suyun tadı
bir martı çığlık atar
bir gemi düdüğünü çaldığında uyanırız
yaşamın ağrılı yerinden
ellerin örter mi üşüyen yalnızlığı
göğsüm göyüne dayalı maviyken…


tutunup rüzgara karıştır uçurtmamın kuyruğunu
çözülmesin ipin gizindeki düğüm ömür boyu
sam yelinden iz kalsın bakışlarının düştüğü yer
bir beyazdır ömrümdeki rastlantı
keman tellerine dolansın saçım
durmadan seni çalan bir şarkıda kal…

oysa hiç mavi olmadı gözlerim
saymazsam maviye olan tutkunluğumu
bir menekşenin mavisinde kaldı ömrümün yorgunluğu…
özlediğim yere ektim yaşamın rengini
mavi düşlerimdiniz her tonunda ayrı tutku
şimdi uyu, yüreğim gökyüzüyle buluştu
sensiz yıldızlar topluyor her güne ayrı pırıltılı…

oysa çoktunuz, maviydiniz sılamdaki zulada…


hercai menekşenin çiçek dili: bağlılık

Neslihan YAZICILAR
22.05.07