hayrettin taylan


sen’e bir sene sordum yıldız saçların neden örgüsüz
hangi esimde çözüldün özlerimle sözlerimin imbiğine
aşk ekmeğim düşe düşer, suya atılır nergisim
elimde gitmenin sapanı beni senden vurdular
Bir Leyla savrulur ben dağında etekleri sarı sarı
bir dilek, bir ilmeğin soyunda, soyunuyorsun yalnızlığa
seni bekledim, ekmeksiz aşk sofralarında
hazlarımda son uyarılışlar bam telinde zigguratlar
asılmanın babil suretinde nefesin yutkunur hadlerime
öfkeli bir kaçışın tazısı oluyorsun aşka ara vermeden
sus oluyorum suya
derinlerde senin süsün dalgalanır ,zamansız gidişlerin algısına
katılmışım,atılmışım tanımsız özlemlerine
örtük sözlerin peçelerini aç ,açılmaz yaralarıma
tutkunun pençelerinden perşembeler sun cumama
“den” açılır çekimsiz gitmelerin denizlerine
Ben isimsiz güzellerin “ i “ halinde bırakma
Boğuluyorum bu dersten ,sıkılıyorum bu tersten
Kabesi sobelenmiş ,belenmiş bir aşkım hüzzamında
Beni çal ömrüne
Biraz kal sırrında
Taşa kan olan bir damarın aşk aliyim
Aşka taş olan hücrenin nur salıyım
Musalar taşır sensizliğin denizinde beni
seni sev_ince aşar beni yaşayamadıklarımız
Ucuz ummaların ummanında olta atar hayaller
Sen her gelmenin sazanını değilsini oynar rolsüz aşklar
Uyutur beni çabalar
Çapalar beni son sözlerin
Bir tarla kuşu gagalar ömrümün en tanıdık toprağını
En kızıl sevginin gülünü eker gülenler
Sen ömür arası kebaplarımın ekmeğimsin
Kutsi pencerene taş atar, atılmalarım kırılır bendi
Bakışların onarır umuluşu
Geliş arası sismik gidişler titretir acılarımı
Simyalarında inci bir an bulunur
Elmas elmas olur gözlerin
Bekleyişler dize dize harlanır
Aşka düşer cemre
Çiçeklerine kaçar hasretimin arıları
Bal olur yaşam
Al olur anlar
Gel beni al olur sanmalar
yüreğim yüreğine nan olur
bizi bizden yer sevmeler
bizden doyar iç çocuk
engereği susar en gereklilerin
seni her demime mayaladım, mumyasız ölümsüzsün