GÜL BAHÇENE
HAŞERE DADANIYOR

Bir dinle çocuğum,
Sevgiye açsın, besbelli her halinden
İliklerine kadar susuzsun da be çocuğum
Kurumuş kapanmış göz damarların
Kör karanlık sarmış ufkunu çocuğum
Yazık korkuyor, bağırıyorsun avaz avaz
Vuruyor, kırıyorsun; masa- sandalye ne varsa
Bunlar doyurmaz açlığını, aydınlatmaz dünyanı

Defterini kitabını
yırtıyorsun sayfa sayfa
Uçaklar yapıyorsun boy boy
Belki taşır sanıyorsun korkularını
Fırlatıyorsun bir bir…
Ama bunlar taşımaz ki korkularını çocuğum
Kimini bohça bohça yapıyor, sarıyorsun korkularını
Saklıyorsun sıra gözlerine, sıra altlarına tomar tomar…
Bir bilsen korkular yüreğinde
Silahı beynine giden yolda saklı…

O yolu bulmalısın bilgi denen yolda
Diş biliyorsun öğretmenlerine
Belki de küfürler ediyorsun içten içe
Öğretmenlerinin seni anlamadığını sanıyorsun
Yaklaş iyice bak şu saçlarıma
Bunları değirmende mi ağartım sanırsın
Kimleri dinlemedim, kimleri anlamadım ki ben

Ah be çocuğum
Senin karnın da aç
Al hele şu parayı
Bir simit al, doyur karnını
Sonra, dinle be çocuğum, dinle

Bak! Üstün başın da yırtık
Toz toprak içerisinde
Hırçınlaştıkça yırtılıyor
Yuvarlandıkça kirleniyor
Ama be çocuğum
Hırçınlık yama atmaz ki söküğe
Yırtık büyüdükçe sayılıyor eğeler
Dinle be çocuğum, dinle!
Sen bilgiye daha da açsın
Sen önce bilgiyi tat, doyur açlığını
Bilgi yama atacak her söküğe
Her bilgide kapanacak bin ayıbın

Dinle!
Dinledikçe bir damla düşecek ufkuna
Her damlada bir kökü çürüyecek kötülüğün
Birikecek damla, kabaracak umman
Dalgalar okşayacak bedenini
Dalgalar kıracak kötülüğün dalını kolunu
Dallar tomurcuğa, tomurcuk güle saracak
Dünyan gül bahçesine dönecek be çocuğum

İBRAHİM ŞAHİN