Hayrettin Taylan



kalmak ile gelmenin tanrısı arasındayım
yandığım demlerin dumanında meleklerini yolla
okuttur beni özlemlerden
tut geçmişim zamanından
çekimle sonuna kadar
aydınlat karanlık arası karasız anlarımı

Tut ki ben uslanmaz bir aşk ermişiyim
Tut ki ben her gece bir yıldızın koynundayım
Tut ki ben bir hiçin boşluğuyum
Ama ben bir yunusum biraz insani
O zaman Mevlana kızı ol
Karanlıkta oku mesnevileri
Güneş ol mısra mısra kal marsımda
Yak günahlarımı ,yak şeytanlarımı
Bir anda kaybol kaybettiklerim arasında


Beni kıble et bakışlarına
yasadışı sevdaların dağında yücel sevda sevda
tırmanayım tutku ile utkunun nefesinden
Nefessiz kalayım sensizliğin uçurumunda
Ve yalnızca senin için günleri batırsın güneşim
gözyaşların solan gülleri sulasın bir ömür

aşkta boşalırcasına ,ruhtan coşarcasına
İklim ol, sevgim ol
tornado ol aşklara
Yetme…
Yetimsin, yetim maaşı al aşk bankamdan
Hislerin faizinden sislerini dağıt zaman zaman
yandığım küllerden ömür yaz tozlu tozlu
Yaktır bana utulmazları
Baktır bana ela gözlerini
Sensizliğin den ekinde bana edebiyat yapma
Sus…
Senin uğruna ,ölen uğur böceklerimin gözbebeğinde kal
Ve bitsin bu senli kanser arası hançer arası aşk yaralanışım
Sonuna kadar mumyaladım sevda anlarımızı
feryatlar ,acılar,can kırıkları,ihanetlerin firavunu
yok edemez sevdamızın mumyasını
siyaha sevişen anların lekesiz gidişlerinde
bembeyaz kaknuslar fırtlattım
önce aşkımızın ateşinden,sonra gelemeyşinin ahından yanacaklar
Kanatları kırılsın sensizliğin, şafakları sönsün gecesizliğinin
Sessiz ve sensiz kaldığım kalakalmaların ermişiyim
Bir yanışın orta doğusunda özlemlerimin petrolü fışkırır
yalnızlığımın paramparça özlerinde doldur gidiş varilini
ki gelmek gitmekten daha zor
ki sen çık karşıma susuz ömürler yolunda
Seni seviyorumu mumyalamışım aşk yolunda
yoldan yol çıkar,aşkta yol çıkar sana