Yalanı gerçek ile mukayese edemem
Marifet mi sayılır, hak yolunu dillemek
Tanrının menzilinden varıp öte gidemem
Münasip düşermi hiç, aklı şer’le bellemek

Yeri göğü inleten, kainatın sahibi
Şu divane gönlüme eziyetin yar gibi.

Demde gezip tozmaya, ne vücud var ne akıl
Haktan yana gam yemek, keder düşürür bana
Fermanıyla der ki Rab; hal olup bana takıl
O zaman mabedimin kapısı açık sana,

Hilkatından gerçeği, süzerek yudumlamak,
Ne hoş inayetinden, hamlığıma damlamak.

Çaresiz düşeceğim, toprağın kucağına
O ne büyük muştudur, hemen verildiğinde
Daha fazla düşmeden, kötülüğün ağına
Bu kalıba necattır,sona serildiğinde

Sana niyaz ederek, der ki eğilen mümin
Her sonun kılınışı, o mühür sahibimin.

Nevzat TAŞKIRAN
21-10-2009