Nerden başlıyorsam sana
yol üstünde unuttuklarım için geri dönmemek adına
başladığım yerden
geriye vardığımı
her unuttuğumda................


Beni gündüzlerden ırak,
tahrip yanlızlığında tanımsız bir bahara
başıboş bir kelebek gibi
öylece bırakıyorsun...

sonra bir çocuk ilişiyor
çaldığım kapıların ardında üşüyen
gitgide büyürken gençlik manzaralı cesedim
farkına varıyorum, yüzümde zangırdayan karınlığın
cebimdeki ilk hatırana sevinirken...

Cüzdanımda eksikliğin saklı
kıyım kıyım şehrin her kesiminde
bir bir küfürleşiyoruz sana sormadan
göğsümde inleyen ruhundan hala haber yok,
sebebsiz susmana baş edemezken.....

Tek varisi sayılmıştın güneşin oysa
sensiz uykuma vuran sabahları kim toparlar,bilmiyorum
ha bire kırıldıkça yüzün damla damla
kimbilir bu hangi gecenin hangi ayazı ?

Madem donukluğumu eritecek güneş vardı da
Seni neden yarattı Tanrı.....?


( İBRAHİM YALÇIN )