Duyguların teması, ruhumla oynaşırdı
Acze düşene kadar, perdelenirdi aklım
Sanki çağlar ötesi, karanlık taşınırdı
Islığını çalarken, dışa vururdu saklım
Şeytan vazifesinde arzuyla yanaşırdı

Sınırı gölgesi yok, zavallısı olmuşum
Herşeyime manidir, şuur altı tutukluk
Ne zaman buldum desem, korkuya vurulmuşum
Bir merdiven boşluğu, yaratırdı bu yokluk
Ezelden beri meçhul, zamana kurulmuşum.

Manasını yitirmiş, kapısından dönmüşüm
Hayalini kurduğum, masallar ülkesinden
Bu gölge sahteliğin, avucunda ölmüşüm
Artık firar etmeli, can zulmün kafesinden
Bir miras yedi gibi, boşluğa sürülmüşüm.

Bağı çoktan çözüldü, kırıldı direnişim,
Gülüpte eğlenmeme, hüküm vermiyor ruhum
Karanlık dehlizinde, günlerce yerinmişim,
Kitlenip kıvrandıkça, sarsılıyor gururum
Bu zayıflık yüzünden, yıllarca erinmişim.

Nevzat TAŞKIRAN
19-10-2009