Yalnızlığın içinde, sessizliği kemirdim
Karanlık akşamlara, vurup sonrasızlığı
Aşabilseydim eğer, bu masum hırsızlığı
Ümitlerime yeni, açılımlar verirdim.

Yorgun saatlerimin, bir başka insanıyım
Dalga dalga taşırım, telaş yığınlarını
Hiddetimle beslerim, ufuk yangınlarını
Gençliğimin katili, yarının sanığıyım.

Avaresi olmuşum, sarhoş düşüncelerin
Kapadım kapısını, marifet sarayının
Kimliği ben değilim bende yol arayanın
Yaşarken şifresinde kaldım bilmecelerin.

Düşlerin çivisini, hırçınlığıma vurdum
Kelimelere çekildim, sihirli sayfalardan
Sükutun gölgesinde, arınıp tafralardan
Aklımın sofrasına, yeni hayaller kurdum.

Ömrümün yarısını hazana içirmişim
Bitmeyen acıları, tek sahibim sanarak
Tanrı affetmez deyip, ruhumda kanayarak
Korku büyücüsüyle zaman mı geçirmişim.

Ayağımda çiğnerdim, hüznün resmi olsaydı
Verirdim yüreğimde, niçinlere cevabı
Bir başka olurdu hal, koklamışken sevabı
Yalnızlık çözülürdü, ahengini bulsaydı.


Nevzat TAŞKIRAN

18-10-2009