vakitlerden akşam üstü
birini bekliyor gözlerim
dört yanım dört aşılmaz umman
içimde bir barut çizgisi
ve meridyende saat yirmi
bekliyorum gelmiyor
kırıyorum yönümü yalnızlığa

gece başlıyor dudağımda
korsan artığı gülüşüyle

tüm gece biliyor kederimi
bir dili olsa da anlatsa

dudakta biriken söz çürüğünü

kül kor ateşi gizliyor
mermeri andırıyor yüzüm
bir sigara yakıp diğerini söndürüyorum
giderek çoğalıyor kül
zehir sızdırıyor içime pişmanlıklar

gelecek mi
gelmeyecek mi
falına bakılmış papatyalar
yapraklarından yoksun

su ağlıyor
ya rüzgar

uzamasını biliyor gece
liman sanıyor yüreğimi
eskiyor kirlerine sabah
susu/yorum


grilik siyahlaşmamak gibi bir inat ki
ışıklar eritemiyor karanlıklarımı
en kuytusunda yalnızlıkların
kıvrılıp yanıma ben olmaya soyununca
sızı/yorum

karanlıklar salkım saçak
gülmeler talan olmuş
uykudan korkuya geçme sularında
mirascısı olduğum
acılarımın başında nöbet tutuyorum

hüznü demliyor gece
usulca tarıyorum gecenin saçlarını
bağışıklık kazanıyor sızılarım

ellerimde acıların tarihi
ellerim ki bağlı gözlerimde
ahtapot kollarıyla karanlık
sarmışken geceyi
dudakta yarım kalmış yaralı sözcüklerle

iki mavi arasındaki karanlıkta

ayrılıklar biriktiriyorum



NAİL YAVUZ .... İ Z M İ R ....
Y.düzenleme