2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1988
Okunma
unutmadım
gülüşünde gizlenen çocukluğunu
rüzgarı uçurtma yapmıştık
mavinin doruğunda
sevgi acıyı terkederken
yüreğimdi düşen boşluğa hızla
ateşi denizin ortasında yaktık
çapraz duruyordu kayalar
elini kolunu sallaya sallaya geldi fırtına
gökyüzünü kucaklayan kuş
kara bir hançer oldu
her şeyin anlamını yitirdiği noktada mıydık
bir nefeslik yolculukta
ellerimde
iğreti dizlerini yakan
ateşin öfkesi kaldı
keskin bir bıçak ağzı
giyotin gibi belleğimde
bendim kesilen söz çürüğünde
kırağı sabahlar sessiz çığlıklara gebe
yalın gerçeğine dönüştü herşey
o bitimsiz yalnızlıkta
sızım sızım sızlıyor öfke
NAİL YAVUZ İzmir 2003
yeniden düzenleme
Cevap Yaz