nergis kokularına bayılmış
bir akşam üstü
ağaçlar sana doğru büyüyorlar
çiçekler sana
kan gülleri sürgün veriyorlar
kuşlar yerini almış ağaçlarda

inatla sevinçliyim bugün
çiçeklere bağlanan adamım
bahçemde bahar olsa da
çiçek mevsimi olmasa da

kuşkonmazları aldım penceremden
kuşlar konsunlar diye

anımsıyorum şimdi
yağmurun ertesi günü müydü neydi
böcekler dönmüştü çiçeklerin rengine
mine çiçeğinin rengiydi sevgilim
paylaşmanın adıydı bahar
yılda bir günlüğüne bir çiçek açan
kaktüsleri gördüm düşümde

uğradım çiçekçiye

tüm çiçekler erguvan

mavilikleri kaplamış meneviş

hasretin gül kokuyor

tek bir karanfil yakamda özgür

aklımdaysa taptaze yeşil umutlar

güneş topluyor günebakanlar

zambaklar zaman dinlemiyor

morlarına yüklemişler sevgiyi

bilmelisin ki
yağmuruna susamış toprağıma değdin
aşkın yaşı yoktur ne de mevsimi
ilkbahara mecbur değildir aşk
her yaşın bir güzelliği vardır


içim bir arı kovanından daha uğultulu
sardunyalar ayrılığı fısıldamadan
gel tutun dost sıcağı yüreğime
tutun ki yediveren gülleri açsın
tutun ki
bir mevsim daha hüzünle bitmesin

Nail Yavuz
tEMMUZ 2002