Sevdiğim sana bu hazin çığlığı
Sensizliğimden getirdim hani bildiğin
Güneşin batmayı sevdiği kızıl akşamlarda
Hani bir yalnızlık başladığında can evimde
Hani bir de sen yoksun ya,
Sıcaklığını aradığım anlar,
Köpük köpük özlem olursun,
Gözlerimden dökülen....

“Neden bu kadar hüzünlü bahar şiirleri ” dediğin
Menekşeler, lâleler gibi boyun büktüğüm
Duygularımın öksüz zamanlarında
Hasretine, gidişlerine yazılırdı ya şiirler
Gelişine karanfil olsamda ne çare
Yine gitmeler... yine gitmeler...
Gelişinle gidişinin arasında
Islak kirpikler ve yüreğimde uçurumlar
Hani yollarını kördüğüm eden
Seni bana bir kez getirip bin kez götüren
Freni patlamış zalim feleğe isyanlarım,

Sana bu suskunluğu çaresizlikten getirdim sevdiğim
Boşluğun getirdiği en çetin savaşlarda,
Bir kalkan bile buladığım anlarda,
Vurulurum,
Yalnızlığın orta yerinde kan kaybederim
Düşlerimin dumanında boğulurken
Eskir aynasında zaman
Ve tüm güzellikler zindan
sensizliğin sessizliğine sarılınca hayat...

Susuyorsam bunca çığlığın içinde
Yaşasam da yokluğunu
Ölümsüzlüğü sevmediğimden değil
Bu ölüm susuşlarım
Anlıyorsun, biliyorum sevdiğim
Zamanın eriyen her saniyesinde tükenen,
Ümit güllerini yeşerttiğim,
Yüreğinde kaldı sesim.


Meryem ASLAN