Uzakta batan kızıl güneşin
Yalnızlıkla yüklü acı sesi
Uğulduyor kulaklarımda
Derdime dermandır gözlerin
Ve gülleri kıskandıran gülüşün
Hep ayrılık mı bana aşkın hediyesi

Vuslat bahardı, taze çiçekleri açmış
Ben kışı yaşıyorum,
Bekâr hanemin sensiz ve sessiz boş odalarında
Resmin göz kırpıyor sanki bana
Ayrılığına alışamıyorum

Ayaklarım gitmiyor taştan soğuk yatağa
Uzun geceler daha da uzuyor
Hiçlikle varlık arasında
Sensizlik ateş, içimi ısıtmıyor sen gibi
Yakıyor sadece etten kemikten bedenimi
Yaksın…

Dağlar kıskanır mı denizlere kavuşan eteklerini
Ben kıskanıyorum saçına değen
Rüzgârı,
Güneşi,
Ve yağmur damlalarını
Sana benden yakın her şeyi.
Damarındaki kanı bile…

Plakta çalan aşkın makamı
Şarkılarda seni arıyorum
Sensiz gecenin karanlık saatlerinde
Kaybettim akrebi yelkovanı
Uyumuyor, uyutmuyor
Sensizliğin içimdeki ağırlığı

Biliyorum yoksun
Ay ışığında parlayan bu şehirde
Olmayacaksın
Sabah güneş pencereme değdiğinde
Ben seni bekliyor olacağım boş odada
Pencerenin önünde
Belki gülüşün gelir
Uzakta doğan parlak güneşin içinde.

Gökhan KEVEN
Hacıbektaş/Nevşehir - 05.10.2009