Züleyha’dan Gayrısı

Âfâk hüsran içinde mahzun duygular ağlar
Ufku kuşatmış mehtap hüzün neyin nesidir
Ezberlemiş melekler adını yazmış çağlar
Ademin nefesinden bir çığlığın sesidir
Canhıraştadır gönül karanlıktadır A’raf
Kuşatılan ömürde saadettir bertaraf
Muhabbetin kaynağı, ince gönül ağrısı
Şifâ olmaz derdime Züleyhâ’dan gayrısı
Hüsran içinde âfâk mahzun duygular ağlar
Feryâd eden çığlıklar tebessümleri bağlar.

Hayal meyal duygular yorgun beden asûde
Niyâz kalpte tutuklu dil terennümden acîz
Arzular girdabında yâre teslim irâde
Sözün tılsımı bozuk perdesi yırtılmış giz
Serabı kucaklarken aşkla kavrulan deli
Efsaneleşir sevda mecnunu eder velî
Ulaşınca yüreğin meftun eden çağrısı
Kulak vermez bu sese Züleyhâ’dan gayrısı
Duygular hayal meyal yorgun beden asûde
Halimi anlatmakta mecalsizdir ifâde.

Özlem yağmurlarını taşıyorken bulutlar
Kelebek kanatlıdır sevdanın cazibesi
Firak kasırgasıyla sürüklenir umutlar
Hevesin tandırında alevlenir izbesi
Hüzzam bestesi olur muhabbetin türküsü
Yazılır yâr eliyle hüzün dolu öyküsü
Ecelim olsa bile maşuğun başarısı
Sefâ sunmaz gönlüme Züleyhâ’dan gayrısı
Özlem yağmurlarını taşıyorken bulutlar
Baharı çöle döner çığlık olur sükutlar.

Hüzüne doyar gece ağarıyorken sabah
Yürüyor bedenimde bitkin aşkın gölgesi
Yüreğim vuslat ister sonu olsa da günah
Hasret bir cehennemse aşk değil mi imgesi
Bülbül güle aşıksa umutlar derya olur
Maşuk kaf dağındaysa aşığa rüya olur
Gönül dağı pusludur kar boran dışarısı
Dağıtmaz sislerimi Züleyhâ’dan gayrısı
Doyar gece hüzüne ağarıyorken sabah
Tutulur da güneşim zora girer inşirah.

Delişmendir sancılar irâdemse kararsız
Semâvâtı inleten elemim özü yakar
Yıkılsa da mabedim sevdiğime zararsız
Firakın kucağında gönlüm visâle bakar
Şiirleşti hikayem nazlı candır maksadım
Çığ düştü yüreğime canlar yakıyor yadım
Mahcuptur hüsnü halim çaresiz uyarısı
Kafa tutmaz akıla Züleyhâ’dan gayrısı
Sancılar delişmendir irâdemse kararsız
Dermanın ocağına sığındım intizarsız.

Dudaklar titremekte fîgân basar derunu
Hasret cana tak eder gözleri hicrân bürür
Tutsak düşer firkate heveslerin zebunu
Umutlar tükenir de sevda mateme yürür
Mazi perdeyi açar hayaller tazelenir
Keder yolar saçını tebessüm gamzelenir
Boynu bükük mevsimler geçti ömrün yarısı
Merhem olmaz bu derde Züleyhâ’dan gayrısı
Titremekte dudaklar fîgân basar derunu
Düğümlüdür kaderden aşkın bitmez efsunu.

Hüsran içinde âfâk mahzun duygular ağlar
Âsumanı titreten cananın nazarıdır
Destanlaşan bu aşka gıpta etse de çağlar
Dudağımdan dökülen yürek intizarıdır
Düşler can hıraştadır karanlıktır gecesi
Hebâ olmuş ömürde ses vermiyor ecesi
Yüreğimin kaderi ince gönül ağrısı
Şifâ olmaz derdime Züleyhâ’dan gayrısı
Âfak hüsrân içinde mahzun duygular ağlar
Sessiz kalan çığlıklar tebessümleri dağlar.


11.05.2009
Menderes OYANIK