Züleyhâ’nın Sevdası

Can yakıyor feryadın, yüreğim ağlama sus
Ki canhıraş avazın yükselir asumana.
Ebedi değil keder, bitecek elbet kâbus
Sabretmek adanmaktır sakın düşme isyana.
Firkat kasırgasıyla umut ateşin sönmüş
Kutlu saadet çarkın birden tersine dönmüş.
Seni bu hale koyan nazlı canın vedası
Hüzzam oldu canına Züleyhâ’nın sevdası.
Can yakıyor feryadın, yüreğim ağlama sus
Elbet bitecek keder değildir ömre mahpus.

Derununu kanatan şu gizemli hikâye
Tahammül yokuşunda çaresiz yorgun düştü.
Mahrum bırakılsan da et sevgiyi himaye
Umutlu hayallerin bak seraba dönüştü.
Afaka yayılmasın, koru da esrarını
Koru gönül közünü, görsen de zararını.
Zehir katar aşına nazlı canın edası
Dram oldu ömürde Züleyhâ’nın sevdası.
Derununu kanatan şu gizemli hikâye
Sancıyla kıvransan da vazgeçilmez sermaye.

Derilmemiş duygular kalır sinemde bakir
Hasreti tetikleyen gecedir benim hısmım.
Acılar yaşamakta bu can nasıl da mahir
Bedeni örseleyen vefasızlıktır hasmım.
İmkânsız özlemlerle tutuşup yanan gece
Karanlığı çöker de olur cana işkence.
Her anı ömre bedel yârin şeb-i yeldası
Evham oldu canıma Züleyhâ’nın sevdası.
Derilmemiş duygular solar sinem de bakir
Kaynar aşkın cefası görülmese de zahir.

Düğün bildi hüsranı, çıkardı davetiye
Yıktı gönül köşkümü, sultansız koydu tahtı.
Tutsak etti aşkına gamı sundu hediye
Buhrana sürükledi umut ufkunda bahtı.
Aktı hüzün özüme dolup taştı ummanım
Sitem yükledi efkâr tüttü serde dumanım.
Sevda vurgunu kalbin bir ömürdür fedası
İdam etti atiyi Züleyhâ’nın sevdası.
Düğün bildi hüsranı çıkardı davetiye
Ölmeden ecelime yakıldı bir mersiye.

İhtiraslı düşlerde boşa çıkarken güven
Yakini kucaklayan ölümlü bir hızırım.
Bir kum saati gibi dökülüyorken beden
Vuslatsız ufuklarda ecelime hazırım.
Firak cehennem gibi daha şedit azaptan
Ayrılık çıktı bahta beklediğim cevaptan.
Kanatır derunumu ayrılığın sedası
Hitam bulmaz gönülde Züleyhâ’nın sevdası.
İhtiraslı düşlerde boşa çıkarken güven
Derinleşir elemim yaşlanırken serüven.

Düştüğün kör kuyudur, çıkamadığın batak
Kimse duymaz sesini dilesen de imdadı.
Her an ıstırap dolu mahşere çıkan sokak
Ukbaya uzansa da dolmaz derdin miadı.
Kem talihin refiki hicrana alış artık
Ezayla yaşasan da matemle barış artık.
Duyulmaz oldu gayrı nazlı canın nidası
Kıyam etti gönül’e Züleyhâ’nın sevdası.
Düştüğün kör kuyudur çıkamadığın batak
Mahşere giden yolda karanlıktadır şafak.

Sus vefalı yüreğim, inleme; ağlama sus
İsyana kapılıp da girmeyesin günaha.
Sevmek sabretmek demek, elbet bitecek kâbus
Niyaz eyle mevlaya ersin gönlün salaha.
Bilirim sancısından çatlamış gönül kubben
Yenik düşmüş arzuna suskunluk dolu tövben.
Karanlığa gömülmüş bu destanın ferdası
Haram oldu gönül’e Züleyhâ’nın sevdası.
Sus vefalı yüreğim inleme ağlama sus
Elbet bitecek elem sözümdür sana namus.

15.03.2009
Menderes OYANIK