çatlayınca aşk damarlarından
bir şiir dökülür
akşamüstü
bir martı koşar filizlenen yapraklarından
kekeme bir güz sancısı,
uyur uykunda bir kelebek konar kalbine
çatlayınca aşk damarlarından
bulut üstünde yarışır hayaller
aşıklığına dans eder melekler
bir şiir dökülür,
saklandığı yerden
kayıp rengi sever dizeler..



ve başlar..

ikimizde biliyoruz ufkun mahmur bakan maviliğini
vakur yüzümü dinlendiriyorum,
ve biliyorum
biliyoruz aşkın mahremiyetini
içimize yuvarlanıyor damla damla,
sanki fısıldıyor
bir çay yudumluk belki sevda..


belki rezil ediyor kendini aşk
gözlerinde susmayı emrediyor
çobanyıldızına öğretiyor küskün uykuları
belki perişan ediyor kendini aşk
dağlanıyor donuk şarkılarda
mülteciliği ağlatana kadar oynuyor





usulcacık örtüyor aşk,ölümün üzerini
diriye uyduruyor
toprağı,denizi,güneşi
yıldızları döküyor,zaten havada döndürüyor alemi
doğmamış sübyan meleklerin son duası gibi


çok uzaklarda değil gördüğümüz düş
ha doğdu güneş,
ha doğacak

belki ihtiyacım var hayallerine
belki ihtiyacın var..