Ben de Kırkikindi yağmurlarının özlemi
Akçaağaç döngüsüne gebe
Stradivarius yaylı bir süreç içinde
Suya düşünce(!)
Gece ve ay
Yani birikintilere
Gamze-gamze
Seneye dedi. Seneye

-Oysa ilk ben *çalmıştım onu tanrılardan bile önce-
14.08.1996
/ ... /



Aşkın dudağını kanatan kadın...
Silüetini giyiniyor gece
-Topuklarına kadar karanlık-

Karaltılarına taşıyorsun mevsimi
Eylül imbatlarının ihanetlerinde

Rüya seslenişlerime denk, yıldızlarla sönüp gidiyorsun
Zaman pervazından üflüyor, takvim yapraklarını
Sen boşluklarına doluyor Eylül...

...............
Hiç!
Sadece hiç dedim. Kendi kendime
Geçer...

Ve öylece -O, tatlı yalnızlıklara- şimşekler düşüp gitti.
...............

Oysa! Yaksın istedim...

Işığına karışarak bir damla kırılışında
Yapraklar, korksun...
Sımsıkı tutunup, saklansınlar birbirlerine.
-Düşmesin-Yansınlar-
Hışırtılarla dans etsin
Ateş ve dallar, alev sarılışlarında sönüp gitsinler
Küllerinde sussun

Bitecekse böyle bitsin istedim...

...
Şimdi!
Sadece gölgeler geçiyor.
Tanımadığım kaldırımların oluklarında azgın yağmurlarla

Sende geçip gittin...

Taşkınlıklar içime basarken adım, adım
Her kaldırıma düşecek,
İzlerini aradım.

Sarardı sen kokan sokaklar
Bir rüzgâr kemancısı
-Topladı-
-Askıya asılmış, hüzne yaslı notalarımı-
...

Bestelendi sensizliğim...

Eylül sen/fonisi’nin/ sonatında
İç çekiyor keman
Sızlatıyor yay
Çığlık çığlığa...

Dinle sevdiğim!

Eylül rüzgârının uğultusunda
Sessizliğimin müziğini dinle

Keman ve yay sevişiyor kemancının göğsünde
-Ahh! Dedim... Biz de sevişiyorduk- bir zamanlar
Tellerin çığlıklarında duygularımız aşınıyormuş meğer...
-Ne olur yapma! Dedim-

Ve ansızın
Kopup gittin...

/ ... /
Oysa ben
Seni değil!
Sensizliğini bestelemişim
Mevsim senfonisinin dokuzuncu sonatında