İhtiyar olunca, kalmadı derman;
Derdine bir çare bulamıyorsun…
Cürümden kurtulup, alsan da ferman,
Tevhidin aşk ile dolamıyorsun…
2
Geçmişin pürüzlü, önün karanlık;
Dertlere gark oldun, kafan bulanık.
Bu dünya geçici ölüm bir anlık,
Önceden, helalık alamıyorsun.
3
Nefsin çok pervazsız gücün yetmiyor,
Düşüncen hep çarpık doğru gitmiyor.
Her gün yeni sorun; eksik bitmiyor,
Rahat bir ortamda kalamıyorsun.
4
Ne mutlu topluma dostluk edene;
Huzur, sihat gelsin bütün bedene,
Dayanmaz yüreğin, ölüp gidene;
Acıyı içinden silemiyorsun…
5
Karşılıklı sevgi, saygılar vardır;
Haddini aşarsan, ayıptır ardır.
İbadetsiz ömrün ahu zardadır;
İslam’ın şartını bilemiyorsun.
6
Her kalbin atışı Hakkı zikreder;
Mümin olan kışı bunu fark eder.
İmanı bütünler her an şükreder;
Sen ki bu sırlara dalamıyorsun.
7
Uzak dur fitneden şerden, yamandan;
Kor ateş olurmu yanan samandan?
Uzaklaşma sakın dinden imandan;
Gönlümü Rahmana salamıyorsun.
8
Nefsine uyup da yaparsan zülüm;
Yüce Rabbim der ki: “ yapma ey kulum!”
Ne kadar yaşarsan sonunda ölüm;
Bekay-ı billaha gelemiyorsun.
9
Boşa geçti ömrün hayat yolunda;
Buldun mu gerçeği ilim dalında?
Mevla’m aff ederse; berat kolumda;
Zevki eğlenceyi bölemiyorsun.
10
Hasta kalbin günden güne ezildi;
Bütün dertler sıra sıra dizildi.
Hayretinin yürek teli çözüldü;
Şu gönül sazını sazını çalamıyorsun.

{Kazım Özgür 25-Eylül-2009}