Yar; bir gidişin vardı senin.
Ardından toprak yürüdü,
Nefes alışlara lal düştü,
Çocuklar filizlenmez oldu
Yağmur çöl,
Yeşil karardı ve soldu,
Hasret tek hece oldu.

Bir gidişin vardı senin.
Teknoloji çöktü,
Işıklar söndü,
Güvercinler icat edilmez oldu,
Telgraflar işlemez,
İnsanlık sahipsiz kaldı,
Haberin kimsesizliğim oldu.

Öyle bir gidişin vardı ki yar.
Çağ atlamaz oldu dünya,
Yaradılış tek kalpte kaldı,
Ölüm tükenmişliğime çare olmadı,
Alfabe seni neden yazamadı?
Gönül, yangın yeri olsaydı,
Mahşer mi denirdi terk edilişe?

Ve bir gidişin vardı ki yar senin.
Kelimelerle tarifle yememek seni, çıldırmışlığım oldu
Yalın ayak, yalın kalp, ne denirse artık,
Öylece ortada kaldım,
Sus pus oldu hayat,
Giden sadece bir insan değildi,
Sanırım tüm doğurganlığı da aldı gitti.


Ünal
14.09.2009/Bakü