oysa başındaydık daha
kuramadığımız dünyanın
umut ekmiştik titreyen yüreğimize
sevda biçmekti düşümüz
vardın hani? olacaktın hep de..
bahar doğumdu hani?
bu ölüm zamansız be aron!

göremeden daha
dokunamadan ellerine
vurulamadan gözlerinden gönüllü
hangi soysuz korkuya kurban ettin bizi?

dünün diyetiydik hani bize?
hani dostoyevski’nin keşfi misali
umuttum yaşamdım sende?

bak titriyor hala
sendeliyor yüreğin
vazgeçemeyeceksin aron
korkacak korkun sevdamızdan!

hey kara yağızım
hey kartal bakışlım
daha şiirini yazacaktım sana mutluluğun
bana gelecektin hani uçarca
ve bana gel demiştin hani?

çocukluğuna gidecektik
koynunda yaşayacaktık yeşilin
köyünü öpecektik hani toprağından
arıtacaktık geçmişten
şelalesinde sevdamızı!

ah aron
meleğimiz bir de
yağmurla gelen hani
acıdan doğan
hani perçinleyecektik gülüşlerinde aşkımızı?
biz üç kişiyiz diyecektim ben
sen soracaktın bedirhan’ı
kıskanacaktın rodin’i
sesimi hatta kulaklardan
adımı sayfalardan!

ah be aron!
sustun ya zamansız
kalktı ya atlar şaha
vurdun ya şakağından yüreğimi?

söylesene
neye gülüp neye ağlasın mezo’n şimdi
bulduğuna mı seni asırlar uzağından
kaybettiğine mi düşürüp kirpiklerinden?

hani dua etmiştik bulmaya
hani delerce dağlarını sanalın
tutunca şükretmiştik hani
sevinciyle bayram çocuklarının...

biliyor musun aron?
belki seni ama
kaybetmedim hala umudumu
elim solumda
dilim duada
bekleyeceğim yeniden doğumunu!