"Acımasız kırbacın neden hep üstlerinde zaman
Ana bacı yar, neden hep acıda kalan
Kaderin rüzgârında hep onlarken savrulan
Biz mi kasap olmuşuz, yoksa onlar mı kurban"


Saçı süpürgeyken, yüreği ocak
Derdi ateş ile kavrulan kadın
Hepsinin gülüşü güneşten sıcak
Lakin zemheriyle yoğrulan kadın

Hepsi bir çiçekken ana yar bacı
Eziyet görürler kalplerde acı
Birçok dertlerinin varken ilacı
Sükûtun içine devrilen kadın

Büyük çoğunluğu zehirler içer
Doğuştan ölüme acılar geçer
Sanma yazgısını kendisi seçer
Bizlerin elinde savrulan kadın

Sorarsan hepimiz sever sayarız
Sorarsan ölümsüz aşklar sunarız
Baş başa kalınca kalbin oyarız
Aşılmaz surlarla çevrilen kadın

Her aşk şiirinde yazılan olup
Cennetin üstünde süzülen olup
Tüm bunlara rağmen ezilen olup
Dara düşülünce çağrılan kadın

Birçoğumuz boşa gezip dururken
Ele talkım verip ezip dururken
Ölmeden bin mezar kazıp dururken
Unuturuz bizi doğuran kadın

Adam padişahım sansa kendini
Sel olup taşarak yıksa bendini
Elbette sonunda tanır fendini
Bir gün “Yeter” derse doğrulan kadın


İHSAN TURHAN