20
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2518
Okunma
ağladıkça azaldım ben
kim bilir kaç kentin kaldırımlarına yağdım
ben...
yağdıkça azaldım.
bir kısmımı annem aldı götürdü;
az kaldım
bir kısmımı babam çaldı getirmedi;
yas kaldım!
ben...
azalmış ben’imle beraber
yasıma yaslandım da yaşadım.
arada bir sevdalandım
yaş tahtalara bastım...
tahtalar yaştı;
yaşlandım.
azaltmadan kaç kişi sevebildi ki beni
evlat tadında...
her gün biraz daha çoğaltarak?
bi saydım;
sen tek kaldın.
JD /Narçiçek/2000