yaşadıklarımı sevmeye çalışıyorum
erken tutkulara sınıyor beni hayat
yolunu gözlemediğim sevinçler
haklı bir yerinden sokuluyor gençliğime
sonra kargalar aklınca hep bir haberi tekrarlıyorlar
bilmiyorlar ki sözün her mevsim aynı durmadığını


yaşadıklarımı sevmeye çalışıyorum
ellerimde çeyreği kalmış bir mektup
yolların cesaretine eklenmeyi bekliyor
gözüme bir bülbül yuvası ilişiyor her şeye karşı
diyorum hayat öneren bir duyurusun
mezarlıkları da garipsemiyorum artık


yaşadıklarımı sevmeye çalışıyorum
ortasından taşırıyor anılarımı gece
üşüyen inceliğinden bulutlara sarılı ay
hayıflanıyor sonluğuna kalem kırılmış sırlara
şimdi sabahı beklemek serçelerin avucuma konması
damlalar çiylik ediyor bölündükçe yapraklara

yaşadıklarımı sevmeye çalışıyorum
aşkla kamufle edilmiş bir pusu
kanatıyor unutkanlığı belleğinden
akıl diyorum bazen unutmak içindir
çocukluğun yağmur damlası bilgeliğiyle
buluşuyor meramının sevincinde anımsamalar


yaşadıklarımı sevmeye çalışıyorum
sarmaşıkların tutkusu gökyüzü
tavukların yasakları deldiği yerde
yaşadıklarımın beni sevdiğini bilmiyor hâlâ
gediklerse beklenen yolcularla anlamlıymış meğer

yaşadıklarımı sevmeye çalışıyorum
dönüş kapıları sonbahara açılıyor her yönden
ardıma düşenleri çocukluğa itekliyor kentler
elinde gişe numarasıyla ölümü bekleyen bir ihtiyar
anılarını özendiren pingellik oluyor yalnızlığa

bir daha göremeyeceklerimle vedalaşmak tabuta dokunmak şimdi
bu yüzden kuşların şahitliğini yaşadıklarımdan silmeye çalışıyorum


Vahdettin Yılmaz