Bakışı Akdeniz Gülüşlüm Ellerimde Şarkın Yok

gece nasıl geldi anlamadım
ayaklarına kapandığım bugünün öğle sonrası
çocuklaşmışım birden
erik çiçekleriyle doluşuvermiş
sana geldiğim bulvar
ellerimde gezinen
bu zavallı çaresiz şiirle
bakıyorum günün ilk bulanıklığına
uzaklarda adamlar yalnız başlarına
siyah gölgeleriyle var oluyor yürüyüşleri
ağaçlar yapraksız kuşlar göç mağduru
yalnızlığım merhametli değil ellerime
ellerimde iki dize ellerimde şarkın yok
ölüm korkusundan mahrumum
bakışı akdeniz gülüşlüm
yağmurların yorgun
bense deli doluyum
balık sürülerin özenir bana dudağındaki
kader ağlarını öpüşlerinde ördü tenime
huylanıyorsun
gidiyorum
bir şairin mezarı ancak ayrılığıdır
uyur gibi ağlamak istiyorum
uyur gibi uğunmak bir yok oluşa
tarih benim için öyle sana bağlı ki
bir saniyede yaşlıyım yüzyılda genç
zamanı sevmiyorum
hiçbir anım yok her anım senin ve seninle
deniz kenarlı saçlarımda üşüyorsun
tahammülüm yok gidişine
saçlarımı ellerinle tutuşturmak istiyorum
buğday şefkatli parmaklarınla yak gemilerimi
hiçbir dönüşüm olmasın
sende bitirmek istiyorum takvimlerimi
filizkıran fırtınam
sensizliğe sürgün vermek istemiyorum
kır ve götür beni...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.