( BÖLÜM BİR )



O….
Gidiyordu !...
El sallıyordum aşağıdan ona
Yüzü gergindi
Öylesi berrak bir yüzün hatlarına
Bulanık bir gölge musallat olmuştu dalga dalga
Penceresi önündeydi otobüsün
Bakmıyordu hiç etrafa !...
=====
Ruhu derin bir düşüncenin sarmalındaydı
Başını otobüsün camına yaslamıştı
Kımıldamadan duruyordu bakışları da
Çıkmak bilmiyordu bir türlü inatla
Hüzün yüzünün kapısından dışarıya
Ve gözleriyle birlikte Jöleli saçları da,
Islak ıslak bakıyordu ön camdan anlamsız bir boşluğa...
=====
O da, ben de buruktum
Ama sanki ben onun da
Kendimin de sanki bir hüzün deposuydum
Uğurlarken onu ben aşağıda
Yağmur gibi ölümüne duygu yağıyordum !
O nun o mağrur güzelliğinin çok aşağısında ufalıyordum !...
=====
Bazen kendim suçlu oluyordum
Ama ona hiç toz kondurmuyordum
Daha da güzel görünüyordu bugün üstelik o bana
Ne aksilik tam da şu an ki gibi
Sancı dolu ayrılık dünyamın zamanı yaklaştıkça
Sanki kader benden intikam alırcasına,
Üstelik o her zamankinden,
Çok daha güzel görünüyordu her şeyin inadına !...
=====
Dargınlıktan da öte,
Bir boşluk arıyordu nefret sızıntıları
Girmek için bir yürekten diğer yüreğe
Bir kaç dakikalık zaman kalmıştı onun gitmesine
Her şeyimin yarısı
Gidecekti kendisiyle birlikte
Veda edecektim iki hayati şeye;
Biri canımdan can parçası gibi kopan bir güzelliğe
Ve biri de,
O varken her fırsatta gülen şu yüzüme....
=====
Bir terk edilen oluyordum
başkaları gibi artık ben de
Bitmek üzere olan bu veda töreni neticesin de
Kim haklı, kim haksız,
Çözümlenememişken aramızda daha hem de
Kar edenimiz yoktu işin en garibi de
Dahası iflas etmek üzereydi az sonra
İkimizin haklı olan tepkisi de….
=====
Oysa tüm sorunları çözebileceğimizi sanmıştık
Geçen zaman harcanan en hayati umut olmuştu
Ve o günlerde ki zaman bize tek tanık
Anlayışları biraz daha zorlayarak eğer ek bir zaman kazansaydık
Ama ne çare ki kazanamadık
Lakin duygu ile mantık,
Bugün için barışsız bir meydan savaşında artık...
=====
Otobüs kalkıyordu nihayet
Bölük pörçük bir hal de bırakıp beni otogar da
Gariptir ya?
İnanmıyordum onun dönmeyeceğine ilelebet
El salladım arkasından bir hüzün kasırgası halinde
Ben ona uzun bir müddet
Öyle bir ayrılık ki, acısı asla dinmeyecek bir illet !
Ne yazık ki bir gün elbet,
Bir enkaza çevirecekti beni dermansız gibi görünen bu dert !...
=====
Fark etmeden sürükleniyordum otobüsün gittiği tarafa
Sürükleniyordum irademin son sınırlarını da aşa aşa
Ne var ki yüreğim zaten olmuş bozuk bir pusula
Sürükleniyordum otobüsün gittiği tarafa
Nihayet durumun şimdilik tam dört parça;
O bir tarafa, ben başka bir tarafa
Aklım bir tarafa, iradem bir tarafa
Yalnızlığım ise acımın en son amortisi bana…..


( İKİNCİ VE SON BÖLÜM )


Umudumu korumakla meşguldüm bir yandan da
Son ihtimallere sığınıyordum bu çaresizlik ağında
Bakarsın pişman olabilirdi,
Ve inebilirdi otobüsten bir yolun umut sapağında
Gözden geçirip her şeyi belki de ultra bir hızla
Gitmekten vazgeçebilirdi
O ani bir kararla…
+++++
Ama hala soluyordu;
Doğrusunu söylemem gerekirse,
İçimde soluyup duran o şey son umudumdu.
Çünkü içim sancılı keşkelerle lebalep doluydu
Bırakmıyordu gideyim beni bir türlü,
Cehennem otogarın da ki ayrılıklara has bu duygu ordusu !...
+++++
Dört bir yanımda ki manzara hınca hınç hüzünler yığınıydı
Haraç mezat bir ayrılık arenasıydı sanki bu otogarın tam da burası
Her şeyin rol gereği olmasını diledim o an da
Ve tabi ki de burasının da ayrılık provası sahnesi olmasını
Ben bir terk edilendim yani bu filimin baş ası
İhtimal "Kötü adam" rolüydü bana biçilen rol kısmı
Yani sevilenin baş belası !
Acı ama, bana göre budur şu an ki gerçeğin provası…
+++++
Hep “İyi kız” olurdu o ise karşım da
Tarafımdan deli gibi sevilen bir kişi rolün de
Bitmek üzereydi hani neredeyse
Artık bizim yaşanan bu film de
Ve zaten sanki bu sahne de son sahne
Dahası bire bir mendil ıslatan bir filim kalitesin de…
+++++
Tıpkı o tür filmler gibi olmuştu bizim final de
Sacede filmler de bilirdik öylesi sahneleri güya bizler
Oysa yaşıyordum aynısını şimdi;
Lakin şimdi ki yaşadığım şeyler,
Yine hep onun gibi aynı yaşanmış sahneler…
+++++
Baka kaldım melül mahzun ben öylece
Giden otobüsün arkasından derin bir hüznün sarmalı içinde
O gitti ama, bir de fark ettim ki gayri ihtiyari
Ellerim hala onu uğurluyordu sallanarak havada !...
Ben değildim o yaşanan sahnedeki adeta ben değildim işte
Çekiyordu bir bilinmeyene başka bir ben beni kendi içine
Biri bağırdı umutlarım sıfır noktadayken arkamdan
Bir taksi şoförüymüş meğer o bağıran
Çılgın bir öfke seli içinde avaz avaz hiç durmadan
“Çekil , çekil be kardeşim !” diyordu bana “Çekil” yoldan !...
+++++
Çok zor bulmuştum kendimi çaresizce araya araya
Bulmuştum kendimi karşı kaldırımın soğuk taşların da
Fırlayıvermişim bir iç güdüyle asfalt yoldan karşı kaldırıma
Çünkü aklım giden otobüsün o şahane yolcusunda
Hangi yöne baksam hep o vardı karşımda !
Ve hangi yöne gidecek olsam yine hep,
Üstelik de o her yolun tam ortasında !...
+++++
Dünya öylesine küçülmüştü ki artık bana
Un ufak olmuştum böylesi bir firar pazarında
Küçük bir oyuncak gibi olmak isterdim hani mümkün olsa
Alı verirdim avuçlarımın içine alıp ben beni
Fırlatıverirdim hışım gibi,
Hızla geçip giden bir otobüsün altına sererdim kendimi !
Ve bitirirdim,
Bitirirdim nihayet ben bu dramatik aşk filmini...
+++++
Bir ses gelmişti arka taraftan kulaklarıma
Üstelik en beklenmedik bir an da
Dedim galiba burası öbür dünya ?!
Bağırıyordu o ses arkamdan, avaz dolusu bağrtıyordu bana !
Üstelik tam da tam yüreğimin ebedi devrilmesine ramak kala
Çın çın çınlamıştı o ses iç dünyamı patlatırcasına !...
+++++
Bu o’nun buğulu sesinin
Kulaklarıma bulaşıp ve hala orada duran tadıydı !
Tüm otogarın spot ışıkları binlercesi volt birden artmıştı
Beklenmediği halde umutsuzluğum donup kaldı
Oysa içimdeki gelgitlerin henüz başlamıştı ölüm raundu
Otogarın spot ışıkları şimşek gibi hala çakıp çakıp duruyordu
Yaşamakla ölüm arası ruhsal sıkışıklığıma fırlayan bu ses doğrusu
Bana yeniden nefes bahşettiğinden kalp masajı gibi olmuştu !...
+++++
O denli bir çaresizlik içindenden kurtulurken son durumum
Ölüme nihai kaşığını sallamışken şu sızlayan ruhum,
Yeni bir mucizeyle, yeni bir heyecanın doruğunda kıvranır olmuştu
Lakin ölümüme ramak kala
Ve arkamdan bağıra bağıra,
Beni terk etmekten vazgeçip geri dönmüştü artık o bana !....
=====
=========
==================
İ.HAKKI GÜRCANOK
İST. / Sirkeci /Gar Cafe