(...BİRİNCİ BÖLÜM...)


İnanma ?
Hiç güneş doğmadı Küçük Saat Bulvarında
Ya ben seni hiç...
Ya gözlerim…
Ben kör değilim...
İnanma ?
Hiç güneş doğmadı Küçük Saat Bulvarında…
=====
Ne ben oradan geçtim
Ne ben seni gördüm
Ne baktın bana ölüm ölüm !
Ve ne de,
Merhabanla da olsa bir parçacık söndüm
Nasip olmadı bana gülen yüzün
Gülen yüzünü sadece düşlerimde gördüm....
İnanma,
Hiç güneş doğmadı Küçük Saat Bulvarında...
=====
Sen bu şehrin nasıl yabancısı ?
Bu şehir hep böyle
Karanlıktır işte !
Bu sırılsıklam akşamlar ve gece
Bu ezim ezim ezilen çıplak kaldırımlar
Ya bu koskoca şehrin üzerine yıkıldığı cadde
Her sensizliğinin yankısı bağrımda lime lime !
Başta ben dahil,
Sükutun sanki her şeye karşı bir işkence !...
İnanma,
Hiç güneş doğmadı Küçük Saat Bulvarında…
=====
Bütün ışıkları yanıyor şimdi bu şehrin
Bu şehrin en kalabalık saati
Şu an simsiyah bir ışıkla yanıyor sokak feneri
Bütün sokakları, bütün caddeleri
Küçük Saat Bulvarında her karartı sen sanki !
Ve sağımdan solumdan geçen her yanılgı da sen yani
Sen adeta tek başına bir insan seli !!!...
=====
Küçük Saat Bulvarın da göz gözü görmüyordu senden
Gözlerimin gördüğü herkes sendin ya zaten ?
Tüm gücümle ben orada seni beklerken
Bir bir önümden geçen sıkıntılarımın şekillerini saydım;
Tabi ki de o sıkıntıların aralarında ben en baştaydım
İnsan var geçiyordu yorgun argın,
İnsan var geçiyordu yüzünde tebessüm,
İnsan var geçiyordu bakışları baygın,
İnsan var geçiyordu üzgün dargın.
Ve bir de orada ben işte,
O ben ki, binlercesi sen kadardım !!!...
=====
Gündüzleri geceler de unutulmuş bu şehrin,
En baş özelliği,
Aşk sıcaklığıyla yakışıdır şehrin her bir köşesini
Sen bilmezsin bunu elbette ki
Yani şunu da çok iyi bilesin ki;
Güneşten gelmez bana şehrin harareti
Cayır cayır senden gelir bu şehrin ateşi !
Onun için üşürüm ben ne kadar sıcak da olsa
Sen yoksan etrafım da...
İnanma,
Hiç güneş doğmadı Küçük Saat Bulvarında !…
=====
Hani üstüne üstüne basar gibi birazdan
Yüreğimi biri oğacak
İhtimal ki yine aynı köşeden
Karşıma o sevgili çıkacak
Kakülleri alnın da,
Her iki yana sallanıp duracak
Ve en perme perişan halim
Asıl işte o zaman başlamış olacak
Beni nasıl heyecanlandırdığını o an
Ama asla o hiç bir zaman anlamayacak...
İnanma,
Hiç güneş doğmadı Küçük Saat Bulvarında...

(...İKİNCİ BÖLÜM...)

Öylesi heyecanlarımın sabıkası az sonra başlayacak
Fethedeceksin gönlümü görür görmez yeniden
Ahhh !...Sevgili bir bilsen,
Ahhh !...Bir bilsen kendini sen
Sen her akşam benim duygularımı böyle
Sürüm sürüm süründüren
Daha çok da okul paydoslarında ezim ezim ezerken
Sanki bir tek ben varmışım gibi bu dünyada
Ben olacağım o an yine ben,
Deli gibi ecelle cebelleşen !...
İnanma,
Hiç güneş doğmadı Küçük Saat Bulvarında…
=====
Zaman nazarımda
Uzadıkça uzuyor o sancılı bulvar da
Daha çok eziliyorum sanki inadına,
Okulun paydos saatleri yaklaştıkça
Utanıyorum sırf bu yüzden
Paydos saatlerin de seni beklerken
Utanıyorum altımdaki topraktan
Çünkü daha fazla ezildiğim geçerdi hep aklımdan
O’nu beklerken altım da ki topraktan...
=====
Şöyle bir çıkı versen
Nasıl göreceğim seni karşımda birden
Nasıl da metrelerce uzaktan...
Bir bilsen nasıl sevineceğimi ifade edemem
Gündüzmüş gibi kör karanlıklar da görünce hemen
Uzun sürmeyecek seni fark etmem
Sen de şaşacaksındır gördüğüm için mutlaka
Göz gözü görmez bir kalabalık da...
İnanma ?
Hiç güneş doğmadı benim dünyama
Hiç güneş doğmadı Küçük Saat Bulvarında…
=====
İnanma ?
İnanma sakın, inanma sevgili bana ?
Güneşim falan olmadı hiç benim orada
Ama duygularım hala,
Senin ölüm yüklü o paydos zamanlarında !...
=====
Hani senden yıllar sonra da,
Hiç güneş doğmadı senin tarafından benim dünyama
Razıydım oysa ki ben düş bile olsa,
Ahh !.. O güneş senden bana bir doğsa ?...
=====
Artık o güneş,
Hiç doğmayacak bugünkü dünyama
Lakin iki çocuklu mutlu bir hayat var şimdi onun koynun da
Belki durabilirdi yüreğimde ki kanamalar dünden bu yana
Şayet doğsaydı o gün için o güneş,
Bir kezcik olsun İçime kana kana !
Olmazdı şimdi mutlaka,
Küçük Saat Bulvarı bir anıt mezar gibi bugün bana !!!...



İsmail Hakkı Gürcanok
KÜÇÜK SAAT BULVARI
ADANA