Gün geldi..
Artık ayıptı sevmek ve zamansız ağlamak..

Şiirler yazdım..
Gözyaşlarımın üstüne..
Zamansız gidişlerin..
Dönüp kimsesiz kalışların üstüne..
Aç açıkta bırakan çığlıkların..
Kör eden bakışların üstüne..

Gözbebeklerime hayaller sığdırıyorum yine aynalardan..
Terkedilmiş yetim umutlar ellerimde kalakalmış.
Çocuk kalbimde bin yıllık hasretler..
Sokağa kayan korkak adımlarda,
Garip bir aşk telaşı..

Hayal dünyamın kapısında bekleyen dilenci yakarışlarım,
Üç kuruşluk vefaya uzatır ellerini..
Farkedilme arzusuyla yükselen omzumda.
Vurdumduymaz bakışların yükü var.
İç içe geçmiş yalnızlıklar değil yüreğimi dağlayan,
Yapayalnız kalmış kalabalıklar..

Rastgele sevdalanmaya meydan vermez,
Hükümsüz kalmış satır arası ilhamlar..
Ve sana ait ne varsa avuçlarımdan kayıp giden,
Kanatır düşüncesiz kalmış kalbimi..
Celladına teslim olmuş yürekli canlar,
Geceden beklerken ölümü,
Anlar aynalardan gözüme düşeni...

Gün geldi..
Gün geldi..
Karşılıksız feryatlar yankılanır.
Gün geldi..
’..Artık ayıptır sevmek ve zamansız ağlamak..’

burak ırmak
ankara-2009