yazılı olan kaderine sahip çık
ya da değiştir
hiç de sıradan olmayan bir “keşke” ile…

ortalığa saçılmış umutlar
düşler peşinde dolaşan ayaklar
ve bitip tükenmeyen zaman
kaçamak bir öpüşten kalan mazinin tüm tonları
içinde hasreti simgeleyen
ciğerlerde ki son duman

bırak çıksın
birazda dünyayı tanısın
koynunda uyuttuğun yılandan geriye kalan
hepimizin bildiği yalan
-bana da söylesene-

gün gelir
kendinden sakladığın sobeler geçmişi
oysa daha yummamıştın bile gözlerini
saymamıştın aşk’ın kaçla kaç ettiğini
ama anlayacak kadar da değildi kalbin
anlamak için
bir “aşk” gerekli

nice çoktur
ölmek isterken hayatın film gibi geçmesi
belki de bundandır acelesi rüzgarın
sayısız gizem yüklenmiş bu şehrin kaldırım kenarlarında
intihar esriyor gece gece
daha kaç kere deneyeceksin ki
çok çok bir hayatın var
-zaten o da senin değil-

toparlayıp sesini
yorgun gözlerini
ve küskün kalbini koy nefesinin içine
bir fesleğeni koklamak için eğilir mi insan
düşün bir kere
elledikçe gelecek kokusu
yaşadıkça gelecek aşk kokusu

yaşadığın bu sanal yalnızlık aldatıyor her şeyi
unutma hiç bir şeysin aslında
bir gün karşına çıkartacağı gölgenin peşinde
ama önce güneşi dinle
sonra gökkuşağı dile
göreceksin bak her renkte sen
her renk sen

tüm kutsal kavgaların çanak yalayıcılarını unut
kapış kapış bir heyecanı çizerken hayat
israf olunmuş meleklerin çığlıkları duyulur
ve yağmur yanlış meyillere yağdıkça
göz yaşı yüklemsiz bir hayatı yüklenir
-inadına diye-

kaç kalibrelik bir intihar ıslanıyor ki şuan
tetik sadece saçak altı
toprakla gelen suyla gider misali
kurşuni bir şimşek aydınlatıyor bu şehrin kaldırım kenarlarını
hayal ile hayal görmüş iki gözün
yaşamaktır mirası

bu ara
bütün kırılmaların anlamsızlığı için
en az yaşamak kadar değerli bir aşk’a denk düşeceğim
şimdi vazgeçmek ya da ölmek zamanı
ahh sevgili
keşke ikisi de olmasaydın…