içindeki tuhaf sessizlik
hoşça kal der gibi sevmelere
bakışların acımtırak şarap mahzeni
tufan öncesi

kısırlaştıramadığın soyuna üreyen acılar
kör bıçağın açtığı oyuk hazinen

ah yaralı vatan gibisin
hangi ucundan tutsan
kana değer parmakların

kokuşmuş yaralar
silkelen
bitir hücre evi kabusları

seğirtirken göz seyrinde çakal didişmeler
sat!
kendi rütbesine selam çakan yüzsüzleri

kefen arama defnet cesetleri
bugüne yaramadı dünün kanamalı sorgulamaları
bırak!

büzülmeden alnında parıldayan
titremeden avuçlarında tuttuğun
son davan yaşamak olsun kadın!

gözlerin nehir
her dokunan yıkar bentleri
ki gülüşün ay yüze düşen güneş
çatlatır nazarları

tekerrüre boğmadan kendini
son kez
sök göğsündeki ıstırap düğümlerini
ağla, hıçkıra hıçkıra
helal kıl kendine sen de evreni!



Sude Nur Haylazca