Gözyaşlarıma Salamura

gözlerime alırdım seni
uzayan yollarını
sırf inat
dolu yağışlı
kafa tutarak kıs kıs gülmelerine
kağıttan gemilerinin
alırdım hayatının budak yerinden
bana bakmaya sürgün verişini
ölüme bıyıkaltıyım
gözyaşlarıma salamura
haberin olsun beynime oturan sancım
mezar taşı anılarımın

göz gözü görmese de
ben seni görürdüm o kalabalıkta
yalnızca seni
karanlığa karışıp gitmeden
güneşin solukluğu
gölgeler kül rengi bir kuşkuya teslim
yeryüzünün artar anlaşılmazlığı
bir yıldız ormanı kaplar ay yüzünü
usumda tuttuğum usancım
ince bir çizik bırakır ömrümde dertli

’öykümüz karlı boralı
pembeye çalardı kırmızı’

ellerim sana aç doğdum
ayaklarım yönlerine susazmış
anılarımdaki o ince çağrışım
sensiz günden kalan ürküntü mü ne?
kolkola iki yeni yetme uzak geçmişli
kahve rengi tepeler aşan
iki yangın yalımı sancı sancı
ince ince bozuk havalı kudurgan...

bana ayrılığını tattırsana
hıncı afillim
bana erken sonbahar ağzıyla konuş
aptal hüzünkondularıma aç mı aç
koyu yeşil ve sinik değilim
zayıf şaşkınlıklı
apartmanlar deli boylu bulutlar salya sümük
pencerelerde sarsak imalar uğurlarken yalnızlığımı
ben sadece
artık senin yabancınım
tüm dünya kolay tanışlı kekre
sana yabancılığımla evrenselleşiyor
boğazımda düğümlenmelerin
acı sığmıyor hiçbir zamana
mekana
ve kavrama

’güntülünü aralayıp
apayrı mavide bulmalıyım
dumanlı gözyaşlarımın kırbasında
sesini’

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.