Hangi üşümüş nefesin borcusun
Ki;
Rayihası ayrık üzre dargın gittin
Uğrak mevsim nefsiyle geliyorsun...

Dur!
Ölüler ülkesinin kokusunu taşıyorsun isyanınla *İyonya

Tek bayrak,
Sakalında mavi,
Miladın izi...
Kucakladığın her dalgayı çeviriyorsun suya

Bütün beyazları saklarken toprak
Yüzüme vuran rüzgâr
Avuçlarımda gömülü bulutlar
Artık taşıyamam sizi bir adım sonra son bahar

Şiirlerime kar yağıyor -İyonya

Nasıl yaşanırsa öyle
Zil ya da zurna
Eteklerinde tanrı günlüklerinden tutulmuş renkler barınıyorsa
-Bil ki; hepsini solduracağım
Bileklerimin ekseninde
Döner kan
Döner can
Şair yaftasını yamamış bir imgeye yansır anlamaz/san-

Yer altı/na yığıyor
Bir güneş dilenmesi,
Birde yağmur var
Aklımda İyonya

/ Yedi rengin geçtiği topraklara vurgun gözlerim
Bu kadar çirkin kalıyor atlasına yer-yüzüm /

Şairler şemsiyesiz çıkıyorlar iç/bükey/ koylarına
Çukurlar düz çamur
Cehennem yazıları yolluyorlar
Şişe-tıpa
Biçimsiz yağmurların başımıza rahmet diye düştüğü yer kokmuyor artık

/ Kurak nehirlerin sancılarını çavlan çekiyor
Dev kazanın koynunda kayalar kuru /

Duyuyor musun? İyonya

Kötümser bir şiirle çürümüş kalemden okşuyorum zamanı
Sen sahiller boyu güneşi kıskandıran altın sarısıydın

Hala öyle misin? İyonya