44
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
3209
Okunma

Gün doğarken penceremden
Sessiz bir gemi kalkar
Bilmediğim bir limandan
Garip bir hüzün var odamda
Bir de derin sessizlik
Dokunsan eşyalar duvarlar
Adeta ağlayacaklar
Gecenin kasvet kırıntılarını
Toplamaya çalışan
Gün ışığı muzip ışıklarını
Dört bir yana saçarken mutlu
Ama yine de
Bu hüzün karşısında
Biraz şaşkın
Gemiyse yol almakta
Uçsuz ,bucaksız
Engin maviliklerde
Güneşin altın kolları
Mavinin her tonunu okşarken
Ne fırtına ne de
Bir dalga var
Deniz durgun.
Gemi sessiz
Masamdaki not defterim
Açık kalmış
Bardaktaki suyum ise yarım
Kalem !
Kalemim ise ucu kırılmış yerlerde
Vazomdaki güller solmuş
Kırmızı beyaz
Gül yaprakları masanın üstünde
Ve yerlerde..
Gemiyse kaybolmak da ufukta
Yolculuk nereye
Ne kadar sürecek
Hangi bilinmezliklere
Kim bilir
Ben miyim
Yatağımda o yatan
Kim
Gözlerim Ah !
Gözlerim niçin kapalı
Yüzüm neden solgun
Saçlarım !
Ya saçlarım neden dolaşık
Yataktan kaymış
Bir elim
Niçin boşlukta…
O gemi
Ya gemideki yalnız yolcu
O da kim
Ufukta ne bir kara
Ne de bir ada
Nereye gider
Bu gemi..
…..
Sevdiklerim sevenlerim
Nerede şimdi
Yanımda sadece tek dostum
Yalnızlık var
Ve birlikte yolcuyuz
Meçhule..