Hani
Çıplak gülüşlerin ardına saklanıp da
Bir hayali anarcasına
Dudak kıvrımlarından süzülen
Hıçkırıklar vardır
Uzansan tutacağım sanırsın ya
Kayıp gider avuçlarından işveyle
Irmak ırmak
Islanırsın

Yorgun akşamların
Sahile vuran dalgalarında şakıyan
Bir gecede
Ak bağrının kara yazısını dokumuştu
Kar yangını düşlerin satıldığı
Sonsuzluk vadeden bir yerde
Adı Eylül’dü

Hanidir dokunulmamıştı yüreğine
Islak ıslak olmamıştı bakışları
Kirpiklerine tüneyen bir gökkuşağının
Merdiveninde
Otur
Şimdi sen de dinle

Akşam gelip de dayanınca kapıya
Bir türkü tuttururdu derinden
İnce ince
Ayağında nalınlar
Üzerinde basma entari
Sessizce uzanırdı yatağa
Önceleri
Yastık başa düşman gibi
Adı Eylül’dü

Ayaz yemiş bir geceye
Çarpınca düşleri
Karanlığın hıçkırığı inlerdi
Odanın duvarlarında
Ve
Ne zaman kaçmaya kalksa
Satır aralarına yüreği
Hacizli duygulardan yükselen bir ses
Bıçak gibi kesiyordu önünü
Şiir kuşatmada
Ey ölümlü

Kimbilir kaç akşamın göbeğini kesmiş
Kaç kez doğurmuştu
Gruba meydan okuyan hüzün dolu bulutları
Gözlerinin menevişinde
Yetseydi gücü
Saklamak isterdi
Bir köşesinden tutup da zamanı
Oysa
Nasıl da incinmiş
Nasıl da kanıyordu teni
Ürkek bir ceylan gibi
Titriyordu kınalı elleri
Adı Eylül’dü

Sen
Sakın kızma, darılma
Bakma yazdığıma
Sensizlik kadar büyük olsaydı dağlarım
Kollarımdan dökülür müydü ırmaklar
Çakar mıydım şimşek şimşek
Camlarını okşar mıydı damlalarım
Saçların sanarak
Hani şu gözlerimi acıtan
Duman da olmasa ya
Kirpiklerimden doğacak güneş
Ansızın

Bilmez misin
Hiç bir şey benzemez sana
Gözleriyle konuşup
Yüreği ile ağlayan kadın
Aslında
Sen bir Asi Maral’dın

Eylül
Yüreğimde dinmeyen sızı
Eylül
Uzak dağların asi kızı


Eylül GÖKDEMİR...11.08.2009