Evet.. evet ve beni çileden çıkarıyor büsbütün kendime karşı duyduğum nefret ve merhamet...

Nazım H.R.


Aynaya bakıyorsun;
kızıyorsun hayata,
ama en çok kendine..
Nefret ediyorsun!
Nefret ettiğin için gene kızıyorsun;
zira kızdığın kendin olduğun için,
merhamette giriyor işin içine!

Belkide merhamet değil kendini kandırma isteği insanın...
Kendini kandırır-kene;
yaptığın iyi şeyleri gözünün önüne getiriyorsun..
Hayallerini, umutlarını
ve içinde ki masumluğu!
"-Benim suçum yok"
sesi geliyor,
içinin en derinlerinden...
"-Hayat böyle!!!"

"-Ama olmamalı böyle..."
Sesi bu sefer..
Kaşlar çatık! Gözler aynada nefret!
ve en derinde gene merhamet!

Tıngır mıngır gidip gelen bi paradoksta;
çileden çıkıyorsun en sonunda...
ama hala aynı kelimeleri dudaklarda!


KırmızıKurbağa