7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1823
Okunma

Orhan Veliyi dinliyorum...
O istanbulu...
İstanbulda; koca çukurları...
Otuzaltı metrelik çukura yürüdü, otuzaltı adımda...
Arkasında bıraktığından habersizdi
bir öğrencisini...
İstanbulu dinlerken kapadı gözleri...
Bilmezdi tabii nankörlükleri..
Sevgi dolu idi...
Güvenirdi...
Ahh üstadım ah..
Sende ki de ne şans be...
Otuzaltı yaşında düş çukura...
Uçkuruna düşkün dedilerdiydi de
inanmadıydım...
Çukuruna düşkünmüş meğer emek verdiği kapının...
Yok yok olamaz... Ölemez...
Bıraksa da arkasında
yapıtlar koskoca...
mısralar oluşturmuş olsa da
harika...
Hatırlasak da onu daima...
Yok yok ölemez...
Kabul edemem...
Yok yok olamaz bu...
olsa olsa DEDİKODU!..
.