Bir gecede oldu her şey
Hava soğuk,
Atlar biraz tedirgin,
Moskova semaları karanlıktı

İlkin bir ışık süzmesi vurdu mermere
Sonra da bir ses karanlığın içinden…

Toprak havaya kalktı aniden
Sanki yer küre yerinden oynadı,
Dayanamadı Nazım daha
En sonunda mavi gözlü dev uyandı,
yattığı yerden kalktı.
Belli, belli
Toprağın altında geçen yıllar,
Değiştirememiş hiçbir şeyini

Sinirliydi,
Elleri titrek
Aklında ne ölçü vardı,
Ne de hikmet…

Bilahare, bir adımda Ankara
Kalemini çıkardı kâğıdıyla
Kızıl Ay, sanki Kızıl Meydan’dı.
Dayanamamıştı üstat,
Sonunda seslendi yeniden,
Edirne’den Ardahan’a.

“Vatan,
Mersin’de matruşkayla sevişip,
Radyasyonla sarhoş olmaksa
Vatan,
Siyanürle yaşamaksa,
Ölmekse bu zenginlikte,
AÇLIKTAN
El topuyla sürdürülüp giden kardeş kavgasıysa,
Ölmekse emparyal uğruna vatan

Vatan,
Emekli kuyruğunda bayılmaksa
Öldürülmekse 1 lira uğruna,
sokak başında
Gece karanlığında yürüyememekse

Vatan,
Tecavüzse, sübyancılıksa,
Kanunsuzluk, ahlaksızlık, hırsızlıksa

Vatan,
Töre denilen saçmalığa göre
Hak iddia edebilmekse canda
Mor göz, mor gövdeyse vatan

Vatan,
Manisa’da Kaz Dağları’nda doğa katliamıysa
Sadistçe, kaplumbağa atmaksa havaya
Ona buna el açıp,
Medet ummaksa

Vatan,
Unutmaksa tarihi ve eserlerini
Örtünüp, sansürlenmekse

Vatan, vatan dediğin
Bağımsız değilse artık
Yazın iki üç Amerikan dolarıyla daha
Nazım Hikmet,
Vatan hainliğine devam ediyor hala!”

Var olsun,
Nazımi uyanış yeniden!