Gölgeler kayboluyordu güneş batarken sessizce...
Kehanetler yükseliyordu bağnaz beyin hücrelerinden alev alev...
Tüm ruhlar sonsuzluktan teğet geçerken,
Uykularda düş cinnetleri çiğneniyordu ölümden habersiz...

Bakire hayaller kendini sunarken geceye,
Lanetlenmiş gözler uykusuz bırakılıyordu geceler boyunca...

Ayinler düzenleniyordu günahkarlar adına...
Psikopazdaydı tüm ruhlar...

Dipsiz kuyulardan çığlıklar yükselirken,
Emanet bırakılan kalpler özgürlüğüne kavuşuyordu...

Karanlık siyaha düşman olup bulanıklığı seçti bu gece,
İmdat naraları kulakları çınlatıyordu ama duyan yoktu
Duyular esir alınmıştı gökyüzünde tutsak.
Terk etmeyen bir tek yalnızlık kaldı ruhları...

Çaresizler çaresizlere,kaybolanlar kaybolmuşlara rastladı...
Tüm düşler kirlenmişti artık.
Gökteki tüm yıldızlar kayıyordu birer birer...

Güneş doğuyordu sessizce...
Fakat batıdan...
Gölgeler yoktu artık.
Ve masal sona erdi...